- ภุม
- ๑[พุม] ว. ไม่ เช่น ภุมมาน ว่า ไม่มี, ภุมบาน ว่า ไม่ได้. (ข. พุํ). ๒ [พุม, พุมมะ-] น. ดาวอังคาร; วันอังคาร. (ป. ภุมฺม; ส. เภาม). ภุมรัตน์ [พุมมะรัด] น. หินปะการัง. (ส. เภามรตฺน). ภุมวาร, ภุมมวาร [พุมมะวาน] น. วันอังคาร. (ป. ภุมฺมวาร).
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
