ปล่อย

[ปฺล่อย] ก. ทำให้ออกจากสิ่งที่ติดอยู่ ผูกอยู่ หรือข้องอยู่ เป็นต้น เช่น

ปล่อยนักโทษ ปล่อยนก; ยอมให้ เช่น ปล่อยให้เข้ามา; ละเลย เช่น ปล่อยให้บ้านรกรุงรัง ปล่อยให้น้ำล้น; (ปาก) โดยปริยายหมายถึง ขาย เช่น ที่ที่ซื้อไว้ปล่อยไปแล้วราคา ๕ ล้านบาท ปล่อยเกาะ ก. เนรเทศให้ไปอยู่เกาะ; โดยปริยายหมายความว่า ไม่เอาเป็นธุระ. ปล่อยแก่ ก. ถือว่าแก่แล้วไม่เอาธุระในการแต่งตัว; ทำเป็นหนุ่ม. ปล่อยไก่ (ปาก) ก. แสดงความโง่ออกมา. ปล่อยของ ก. ทำพิธีทางไสยศาสตร์ให้ของไปทำร้ายผู้อื่น เช่น เสกหนังควายเข้าท้องศัตรู. ปล่อยใจ ก. เคลิบเคลิ้ม, คิดฝันไป, เช่น ปล่อยใจไปตามอารมณ์. ปล่อยชั่วคราว (กฎ) ก. ปล่อยผู้ต้องหาหรือจำเลยจากการควบคุม หรือขังชั่วระยะเวลาหนึ่งในระหว่างการสอบสวนหรือระหว่างการ พิจารณาของศาล. ปล่อยตัว ก. ไม่เอาธุระในการแต่งตัว; ไม่สงวนตัว; ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ก็ว่า; ให้ตัวละครออกแสดงตามวาระ. ปล่อยตัวปล่อยใจ ว. ใจแตก. ปล่อยนกปล่อยกา (สำ) ก. ปล่อยให้เป็นอิสระ, ไม่เอาผิด, ปล่อยให้พ้น จากความผูกพัน, ปล่อยลูกนกลูกกา ก็ว่า. ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ก. ไม่เอาธุระในการแต่งตัว; ไม่สงวนตัว; ปล่อยตัว ก็ว่า. ปล่อยปละละเลย ก. ไม่เอาใจใส่, ทอดทิ้ง. ปล่อยปลาลงน้ำ (สำ) ก. ปล่อยศัตรูไปแล้วเขาจะไม่นึกถึงบุญคุณ, มักใช้เข้าคู่กับ ปล่อยเสือเข้าป่า เป็น ปล่อยเสือเข้าป่า ปล่อยปลาลงน้ำ. ปล่อยปลิง ก. เอาปลิงมาวางไว้ตรงที่ที่ต้องการให้ดูดเลือดเสียออก. ปล่อยมือ ก. วางมือ, ไม่เอาเป็นธุระ. ปล่อยเสือเข้าป่า (สำ) ก. ปล่อยศัตรูไปอาจกลับมาทำร้ายภายหลังอีก, มักใช้เข้าคู่กับ ปล่อยปลาลงน้ำ เป็น ปล่อยเสือเข้าป่า ปล่อยปลาลงน้ำ.