ปลด

[ปฺลด] ก. เอาออก (ใช้แก่สิ่งที่เกี่ยวอยู่ แขวนอยู่ คล้องอยู่ หรือขัดอยู่

เป็นต้น) เช่น ปลดม่านที่แขวนอยู่ ปลดห่วงที่เกี่ยวอยู่ ปลดลูกดุมที่ ขัดอยู่; โดยปริยายหมายความว่า ทำให้พ้นจากข้อผูกพันหรือพ้น จากตำแหน่งหน้าที่ เช่น ปลดหนี้ ปลดออกจากราชการ. ปลดเกษียณ, ปลดเกษียณอายุ (ปาก) ก. ให้ออกจากราชการหรืองาน เพราะเหตุสูงอายุ. ปลดทุกข์ ก. ทำให้หมดทุกข์; (ปาก) เยี่ยว, ขี้. ปลดปลง (กลอน) ก. ตาย. ปลดปล่อย ก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ. ปลดเปลื้อง ก. ทำให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป, เปลื้อง ก็ว่า. ปลดระวาง ก. ปลดจากตำแหน่ง, ปลดจากทำเนียบ, ปลดจาก ประจำการ; โดยปริยายหมายความว่า หมดหน้าที่. ปลดหนี้ (กฎ) ก. การที่เจ้าหนี้ยกหนี้ให้แก่ลูกหนี้ อันเป็นเหตุให้หนี้ นั้นเป็นอันระงับสิ้นไป. ปลดออก (กฎ) น. โทษทางวินัยสถานหนึ่ง ที่ใช้ลงแก่ข้าราชการผู้ กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง โดยสั่งให้ออกจากราชการ ผู้ถูกลงโทษ ปลดออกมีสิทธิได้รับบำเหน็จบำนาญเสมือนว่าผู้นั้นลาออก. ปลดอาวุธ ก. บังคับให้วางศัสตราวุธเพื่อไม่ให้ใช้ต่อสู้. ปลดแอก ก. ทำให้พ้นจากอำนาจหรือการกดขี่, ทำให้เป็นอิสระ.