บุบ

ก. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบา ๆ พอให้เป็นรอยหรือแตก; บู้ลง, บุ๋มลง,

เช่น ขันบุบ แก้มบุบ. บุบบิบ ว. อาการที่ของบางอย่างเช่นไข่จะละเม็ดหรือของที่ทำด้วย อะลูมิเนียม บุบเข้าไปหลายแห่ง. บุบสลาย ว. ชำรุดแตกหัก.