ถวัด

[ถะหฺวัด] ก. ตวัด เช่น หมีแรดถวัดแสนงขนาย. (แช่งน้ำ). ว. ไว,

คล่อง, เช่น ลางหมู่เอาดินก็ได้ถวัด. (ม. คำหลวง มหาราช). ถวัดถวัน [-ถะหฺวัน] (กลอน) ว. ว่องไว, คล่องแคล่ว.