เคลือบ

[เคฺลือบ] ก. ไล้ ทา หรือพอกผิวเดิมด้วยของเหลวบางชนิด แล้วทิ้งไว้

ให้เย็นจนแข็งตัว เช่น เคลือบน้ำตาล เคลือบยาพิษ, ทาผิวนอกด้วย น้ำยาเคมีแล้วใช้ความร้อนอบให้น้ำยาเกาะแน่น, เรียกสิ่งที่เคลือบโดย กรรมวิธีเช่นนั้น ว่า เครื่องเคลือบ; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ค ล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปากเคลือบน้ำตาล. เคลือบคลุม ว. ไม่แจ่ม, ไม่กระจ่าง, ไม่ชัด, เช่น ข้อความเคลือบคลุม. เคลือบแคลง ว. สงสัย, แคลงใจ, ระแวง. เคลือบแฝง ว. ไม่กระจ่างทำให้เป็นที่สงสัย. เคลือบฟัน น. ผิวนอกของฟันที่หุ้มเนื้อฟันอยู่.