เคลี้ยคลิง

[เคฺลี้ยคฺลิง] (โบ) ก. เกลี้ยกล่อม, ปลอบโยน, เช่น เพื่อเคลี้ยคลิงวิงวอน.

(ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).