ห่อ

ก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียก

ของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ. ห่อปาก ก. ทำริมฝีปากให้รวบเข้าหากันเป็นช่องกลม. ห่อตัว ก. งอตัว; ก้มนิดหน่อยพร้อมทั้งโค้งไหล่เข้าหากัน. ห่อหมก น. ชื่อกับข้าวชนิดหนึ่ง ใช้น้ำพริกกับเนื้อปลาเป็นต้นกวนกับ น้ำกะทิมีผักรองแล้วห่อนึ่ง. ห่อเหี่ยว ว. มีความรู้สึกหดหู่, สลดใจ, เช่น หมู่นี้อ่านหนังสือพิมพ์มีแต่ ข่าวร้าย ๆ ทำให้รู้สึกห่อเหี่ยว. ห่อไหล่ ก. ทำไหล่ทั้ง ๒ ให้คู้เข้าเพราะหนาวหรือเกรงกลัวเป็นต้น.