หมวก

[หฺมวก] น. เครื่องสวมศีรษะมีรูปต่าง ๆ เพื่อเป็นเครื่องประดับหรือกันแดด

กันฝนเป็นต้น. หมวกกะโล่ น. หมวกกันแดดชนิดหนึ่ง ทรงคลุ่ม มีปีกแข็งโดยรอบ โครง ทำด้วยไม้ฉำฉาหรือไม้ก๊อกเป็นต้นแล้วหุ้มผ้า หรือทำด้วยใบลาน. หมวกกะหลาป๋า น. หมวกชนิดหนึ่งสานด้วยไม้ไผ่อย่างละเอียด รูปทรง สูง ผู้หญิงนิยมใช้ในเวลาแข่งเรือ มีดอกไม้จีนเสียบ เป็นของเก่าสมัยต้น รัชกาลที่ ๕ ขึ้นไป. หมวกกันน็อก น. (ปาก) หมวกนิรภัย. หมวกแก๊ป น. หมวกทหารตำรวจหรือข้าราชการพลเรือนเป็นต้นที่มี กะบังหน้า. หมวกแจว น. ไม้ที่สวมหัวแจวสำหรับจับ. หมวกทรงหม้อตาล น. หมวกที่มีรูปทรงคล้ายหม้อตาลอย่างหมวกที่ พลทหารเรือและจ่าทหารเรือเป็นต้นสวม. (รูปภาพ หมวกทรงหม้อตาล) หมวกนิรภัย น. หมวกสำหรับสวมป้องกันหรือลดอันตรายเมื่อศีรษะ ได้รับความกระทบกระเทือนเป็นต้น, (ปาก) หมวกกันน็อก. หมวกหนีบ น. เครื่องสวมศีรษะแบบหนึ่ง ทำด้วยผ้าหรือสักหลาด รูปทรง คล้ายซองจดหมายอย่างยาว. หมวกหู น. ขอบหูตอนบน. หมวกหูกระต่าย น. เครื่องสวมศีรษะแบบหนึ่ง ทำด้วยผ้าหรือสักหลาด สีต่าง ๆ รูปทรงกระบอกสั้น ๆ มีแผ่นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าติดขอบหมวก สำหรับปกใบหูทั้ง ๒ ข้าง. (รูปภาพ หมวกหูกระต่าย) หมวกเห็ด น. ส่วนที่เป็นดอกของเห็ด. หมวกเหล็ก น. หมวกสำหรับทหารหรือตำรวจสวมเพื่อป้องกันอันตราย จากอาวุธเป็นต้น.