หมด

ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด,

จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด. หมดกรรม, หมดกรรมหมดเวร, หมดเวร, หมดเวรหมดกรรม ก. สิ้นสุด ในการที่ต้องรับทุกข์อีกต่อไป, สิ้นกรรม สิ้นกรรมสิ้นเวร สิ้นเวร หรือ สิ้นเวรสิ้นกรรม ก็ว่า; (ปาก) ตาย. หมดกระเป๋า, หมดตูด, หมดพก (ปาก) ว. หมดเงิน, ไม่มีเงินเหลือ, เช่น เขาเสียการพนันจนหมดกระเป๋า. หมดกัน คำออกเสียงแสดงความเสียดายหรือผิดหวังเป็นต้น. หมดกันที ก. สิ้นสุดกันที. หมดเกลี้ยง ว. ไม่มีเหลือ เช่น เด็กกินขนมจนหมดเกลี้ยง. หมดเขต ก. หมดระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น สิ้นเดือนนี้หมดเขตส่งภาพ เข้าประกวด. หมดเขี้ยวหมดงา, หมดเขี้ยวหมดเล็บ (สำ) ก. หมดอำนาจวาสนา, สิ้น ฤทธิ์, สิ้นเขี้ยวสิ้นเล็บ ก็ว่า. หมดเคราะห์ ก. สิ้นเคราะห์กรรมที่เลวร้าย. หมดจด ว. สะอาด, ผ่องใส, เช่น เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสะอาดหมดจด; ไม่มีตำหนิ, ไม่ด่างพร้อย, เช่น เขามีความประพฤติหมดจด. หมดตัว, หมดเนื้อหมดตัว ว. สิ้นเนื้อประดาตัว เช่น เขาถูกโกงจนหมดเนื้อ หมดตัว. หมดตำรา (สำ) ว. จนปัญญา, หมดทาง, หมดฝีมือ, สิ้นตำรา ก็ว่า. หมดตูด (ปาก) ว. หมดเงิน, ไม่มีเงินเหลือ, หมดกระเป๋า หรือ หมดพก ก็ว่า. หมดท่า ว. หมดหนทาง, จนปัญญา, เช่น เขาหมดท่าไม่รู้ว่าจะโต้ตอบ อย่างไร; อาการที่ทำให้รู้สึกน่าสังเวช เช่น เขาแต่งตัวภูมิฐานแล้วเดิน หกล้ม หมดท่าเลย, หมดรูป ก็ว่า. หมดบุญ ก. สิ้นอำนาจวาสนา, หมดอำนาจ หรือ หมดวาสนาบารมี ก็ว่า; (ปาก) ตาย. หมดประตู ก. ไม่มีทาง, หมดหนทาง, หมดทางสู้. หมดเปลือก ว. แจ่มแจ้ง, ไม่มีอะไรเคลือบแฝง, เช่น เขาอธิบายจนหมด เปลือก เขาพรรณนาเรื่องราวอย่างละเอียดจนหมดเปลือก. หมดฝีมือ ว. เต็มความสามารถที่มีอยู่ เช่น งานครั้งนี้เขาทำอย่างหมดฝีมือ เลย แม้แพทย์จะพยายามรักษาคนไข้จนหมดฝีมือแล้ว แต่ก็ช่วยชีวิตไว้ ไม่ได้, หมดความสามารถ, สิ้นฝีมือ ก็ว่า. หมดพุง, หมดไส้หมดพุง ว. หมดความรู้ เช่น ครูสอนศิษย์จนหมดพุง; อาการที่เปิดเผยโดยมิได้ปิดบังอำพราง เช่น สารภาพจนหมดไส้หมดพุง, สิ้นไส้สิ้นพุง ก็ว่า. หมดราคี ว. ไม่มีมลทิน, ไม่มัวหมอง. หมดราคีคาว ว. ไม่มีความมัวหมองทางชู้สาว (มักใช้แก่ผู้หญิง). หมดราศี ว. มีหน้าตาหมองคล้ำ เช่น พอหมดอำนาจก็หมดราศี. หมดรูป ว. อาการที่ทำให้รู้สึกน่าสังเวช, หมดท่า ก็ว่า. หมดลม ก. ตาย, ขาดใจ สิ้นใจ สิ้นลม หรือ หมดอายุ ก็ว่า. หมดวาสนาบารมี ก. หมดอำนาจ. หมดเวร, หมดเวรหมดกรรม ก. สิ้นสุดในการที่ต้องรับทุกข์อีกต่อไป, หมดกรรม หมดกรรมหมดเวร สิ้นกรรม สิ้นกรรมสิ้นเวร สิ้นเวร หรือ สิ้นเวรสิ้นกรรม ก็ว่า; (ปาก) ตาย. หมดสติ ก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ. หมดไส้หมดพุง ว. หมดความรู้ เช่น ครูสอนศิษย์จนหมดพุง; อาการที่ เปิดเผยโดยมิได้ปิดบังอำพราง เช่น สารภาพจนหมดไส้หมดพุง, สิ้นไส้ สิ้นพุง ก็ว่า. หมดหวัง ก. ไม่มีความหวังเหลืออยู่เลย, สิ้นหวัง ก็ว่า. หมดอายุ ก. ตาย, ขาดใจ, สิ้นใจ สิ้นลม หรือ หมดลม ก็ว่า. หมดอาลัย ก. ไม่มีใจผูกพัน; ไม่มีความหวังเช่น หมดอาลัยในชีวิต. หมดอาลัยตายอยาก ก. ทอดอาลัยเพราะไม่มีความหวังใด ๆ เหลืออยู่. หมดอาลัยไยดี ก. ไม่มีเยื่อใยหลงเหลืออยู่เลย. หมดอำนาจ, หมดวาสนาบารมี ก. สิ้นอำนาจวาสนา, หมดบุญ ก็ว่า.