สมุน

๑

[สะหฺมุน] น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ, มักเรียกว่า ลูกสมุน. ๒ [สะหฺมุน] น. จาก คา หรือใบไม้ที่ใช้มุงหลบหลังคา. ๓ [สะหฺมุน] น. สวะหญ้าขนาดใหญ่ที่อยู่ชายฝั่ง. ๔ [สะหฺมุน] น. หมอทำพิธีเบิกไพรเพื่อป้องกันภัยในป่า.