- มูน
- ๑น. เนิน, โคก, จอม, เช่น มูนดิน. ก. พอกพูน, พูนขึ้น, มักใช้ว่า เกิดมูนพูนผล. ว. มาก, มักใช้เข้าคู่กันเป็น มากมูน. มูนดิน น. เนินดิน. ก. พูนให้เป็นเนินเป็นโคก เช่น มูนดินขึ้นกันน้ำท่วม. มูนมอง ว. มากมาย. ๒ ก. เอากะทิเคล้ากับข้าวเหนียวเพื่อให้มัน.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
