- มัว ๆ
- ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้าเช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืด ไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว; อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวพูด มัวคิด, มัวแต่ ก็ว่า. มัวซัว ว. ไม่ผ่องใส, ไม่แจ่มใส, ไม่เบิกบาน, ไม่สดชื่น, เช่น หูตามัวซัว ผ้าสีตกมัวซัว. มัวแต่ ว. อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า. มัวพะวง ว. มัวเป็นห่วงกังวล. มัวมอม ว. แปดเปื้อนด้วยสีดำ ๆ ตามร่างกาย. มัวเมา ว. หลงละเลิง, เมามัว ก็ว่า. มัวเมีย ก. งัวเงีย. มัวหมอง ว. มีมลทิน, ไม่บริสุทธิ์.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
