- มอม
- ๑ว. เปื้อนด้วยสีมัว ๆ ดำ ๆ เช่น หน้ามอม. ก. ทำให้เปื้อนด้วยสีมัว ๆ ดำ ๆ เช่น มอมหน้า; ทำให้เสียชื่อเสียง, ทำให้มัวหมอง; ทำให้เสีย สติด้วยของมึนเมามีเหล้าเป็นต้น เช่น มอมเหล้า มอมกัญชา. มอมเมา ก. ทำให้หลงผิด, ทำให้หมกมุ่นในทางที่ผิด. มอมแมม ว. เปื้อนเปรอะ, สกปรก, เช่น เนื้อตัวมอมแมม. มอมหน้า, มอมหน้ามอมตา ก. เอามินหม้อเป็นต้นละเลงบนหน้า เพื่อไม่ให้คนอื่นจำหน้าได้. มอมเหล้า ก. ล่อให้กินเหล้าจนเมาครองสติไม่ได้. ๒ น. เรียกรูปสัตว์ในนิยายที่มักสักตามร่างกาย ส่วนใหญ่เป็นรูปสิงห์.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
