พิชิต

[พิชิดตะ] น. แว่นแคว้นที่ปราบปรามแล้ว, แว่นแคว้น. ก. ชนะ,

ปราบให้แพ้. (ป., ส. วิชิต). พิชิตมาร น. พระผู้ชนะมาร คือ พระพุทธเจ้า. (ป. วิชิตมาร).