พลั้ง

[พฺลั้ง] ก. พลาดโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, มักใช้เข้าคู่กับคำ พลาด

เป็น พลั้งพลาด หรือ พลาดพลั้ง. พลั้งปาก ก. พูดไปโดยไม่ทันคิด. พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้ (สำ) ก. พูดหรือทำอะไรโดยไม่ ระมัดระวังย่อมเกิดความเสียหาย. พลั้งเผลอ [เผฺลอ] ว. ผิดพลาดเพราะหลงลืมไปชั่วขณะ. พลั้งพลาด [พฺลาด] ก. ผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจหรือไม่ทันคิด, พลาดพลั้ง ก็ว่า.