พลัง

[พะ] ว. กำลัง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า กำลังพลัง.

พลังงาน (วิทยา) น. ความสามารถซึ่งมีอยู่ในตัวของสิ่งที่อาจให้ แรงงานได้. (อ. energy). พลังงานจลน์ น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากการเคลื่อนที่ของ เทหวัตถุนั้น. (อ. kinetic energy). พลังงานศักย์ น. พลังงานที่มีในเทหวัตถุ เนื่องจากตำแหน่งที่อยู่ของ เทหวัตถุนั้น. (อ. potential energy). พลังเงียบ (การเมือง) น. เสียงส่วนใหญ่ที่ไม่แสดงออก. (อ. silent majority). พลังจิต น. ความเข้มแข็งของจิตใจ, อำนาจจิต.