พฤกษ์

๑

[พฺรึกสะ, พฺรึก] น. ต้นไม้. (ส. วฺฤกฺษ; ป. รุกฺข). พฤกษชาติ น. ต้นไม้, จำพวกต้นไม้. พฤกษทล น. ใบไม้. (ส.). พฤกษเทวดา น. เทวดาที่สิงอยู่ที่ต้นไม้. (ส.). พฤกษราช น. ต้นปาริชาต. (ส.). พฤกษศาสตร์ น. วิชาว่าด้วยต้นไม้. พฤกษา [พฺรึกสา] น. ต้นไม้. ๒ [พฺรึก] ดู จามจุรี ๒.