พริก

๑

[พฺริก] น. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Capsicum วงศ์ Solanaceae ผลมีรส เผ็ด มีหลายชนิด เช่น พริกขี้หนู (C. frutescens L.), พริกหยวก พริกชี้ฟ้า (C. annuum L.). พริกกะเกลือ น. กับข้าวชนิดหนึ่งเอามะพร้าวตำจนมีน้ำมันออกมา ใส่เกลือกับน้ำตาลมีรสหวานเค็ม, เครื่องจิ้มผลไม้เปรี้ยวเป็นต้น ทำด้วยพริก เกลือ และน้ำตาล. พริกแกว ดู ขี้หนู ๑ (๑). พริกขิง น. ชื่อผัดชนิดหนึ่ง ใช้เครื่องปรุงคล้ายแกงเผ็ด แต่ไม่ใส่ เครื่องเทศ ผัดกับน้ำมัน, เครื่องปรุงแกงเผ็ด เรียกว่า เครื่องพริกขิง. พริกดอง น. พริกหั่นหรือตำละเอียดแช่ในน้ำส้มใช้เป็นเครื่องปรุง รสอาหาร, พริกน้ำส้ม ก็เรียก. พริกเทศ น. พริกแห้งเม็ดยาวมาจากต่างประเทศ. พริกน้ำส้ม น. พริกดอง. พริกเหลือง ดู เดือยไก่. ๒ [พฺริก] น. ชื่อนกชนิด Metopidius indicus ในวงศ์ Jacanidae ตัวสี น้ำตาลเป็นมันวาว หางตาขาว ปากเหลือง นิ้วตีนยาวมากสำหรับ ใช้เดินบนพืชน้ำ บินไม่เก่ง กินพืชน้ำและแมลง. ๓ [พฺริก] น. ชื่องูพิษขนาดเล็กในสกุล Maticora วงศ์ Elapidae ตัวขนาด ดินสอดำแต่ยาวมาก สีสวย ในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ พริกท้องแดง (M. bivirgata) และ พริกสีน้ำตาล (M. intestinalis).