พนัส

[พะนัด, พะนัดสะ] น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อ

ความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน). พนัสดม [พะนัดสะดม] น. ป่ามืด, ป่าทึบ. พนัสบดี [พะนัดสะบอดี] น. เจ้าป่า. (ส. วนสฺปติ หมายถึง ต้นโพ ต้นไทร และต้นมะเดื่อ; ป. วนปฺปติ).