พง

๑

น. ดงหญ้าหรือดงไม้ที่เป็นหมู่ ๆ หรือที่รก ๆ เช่น ป่าดงพงพี รกเป็นพง. พงพี น. ป่าดง. ๒ ดู แขม ๑ และ เลา ๑.