ฝ่า

๑

น. พื้นของมือและเท้า, มักพูดเข้าคู่กันว่า ฝ่ามือฝ่าเท้า. ฝ่าพระบาท ส. ท่าน (ใช้แก่เจ้านาย), เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. ๒ ก. กล้าผ่าน (เข้าไปหรือออกมา) หรือฝืนอยู่ในที่อันตราย, ทนรับ, ทนสู้, เช่น ฝ่าอุปสรรค ฝ่าอันตราย; ทวน เช่น ฝ่ากระแสคลื่น. ฝ่าคมหอกคมดาบ (สำ) ก. เสี่ยงภัยในสงคราม, เสี่ยงอันตรายจาก อาวุธนานาชนิด. ฝ่าฝืน ก. ขัดขืน, ล่วง, ละเมิด. ฝ่าฟัน ก. ต่อสู้กับความยากลำบาก. ฝ่ามรสุม ก. ต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรคชีวิตมามาก.