ผดุง

[ผะดุง] ก. ประดุง, ค้ำ, ค้ำจุน, ระวัง, อุดหนุน.

ผดุงครรภ์ [ผะดุงคัน] น. ผู้ทำการคลอดบุตรแผนปัจจุบัน.