ปาณี

๑

น. มือ, ฝ่ามือ. (ป., ส.). ปาณิเคราะห์ น. การจับเจ้าสาวด้วยมือ คือ การแต่งงาน. (ส. ปาณิคฺรห; ป. ปาณิคฺคห). ปาณิดล น. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล). ปาณิธรรม น. พิธีแต่งงาน. (ส. ปาณิธรฺม). ปาณิมุกต์ น. ศัสตราที่พุ่งด้วยมือ เช่น หอก หลาว. (ส.). ปาณิมูล น. ข้อมือ. (ส.). ๒ น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).