ปล้ำปลุก

[ปฺล้ำ, -ปฺลุก] ก. ใช้แขนกอดรัดจับกุมเพื่อจะให้อีกฝ่ายหนึ่งล้ม

หรือให้อยู่ในอำนาจที่จะทำได้ตามใจตน, โดยปริยายหมายความว่า พยายามทำกิจการอย่างเต็มกำลัง, ปลุกปล้ำ ก็ว่า. ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง (สำ) ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.