กระเจิดกระเจิง

ว. แตกหมู่เพ่นพ่านไป, เตลิดไป, เช่น กองทัพข้าศึกถูก

ตีแตกกระเจิดกระเจิงไป. (ดู กระเจอะกระเจิง).