- ประเทศ
- น. บ้านเมือง, แว่นแคว้น; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม เช่น อุรประเทศ หทัยประเทศ. (ส.; ป. ปเทส); (กฎ) ชุมนุมแห่งมนุษย์ซึ่งตั้งมั่นอยู่ในดินแดนอันมีอาณาเขตแน่นอน มีอำนาจอธิปไตยที่จะใช้ได้อย่างอิสระ และมีการปกครองอย่างเป็น ระเบียบเพื่อประโยชน์ของบรรดามนุษย์ที่อยู่ร่วมกันนั้น, รัฐ ก็เรียก. ประเทศกันชน น. รัฐหรือประเทศเล็กที่เป็นเอกราชตั้งอยู่ระหว่าง ประเทศมหาอำนาจ มีฐานะสำคัญทางการเมืองที่ช่วยไม่ให้ประเทศ มหาอำนาจเกิดบาดหมางทำสงครามต่อกันได้โดยง่าย, รัฐกันชน ก็เรียก. (อ. buffer state). ประเทศชาติ น. บ้านเกิดเมืองนอน. ประเทศราช [ปฺระเทดสะราด] น. เมืองที่มีเจ้าผู้ครองเมืองของตนเอง แต่อยู่ภายใต้อำนาจควบคุมดูแลและคุ้มครองของพระมหากษัตริย์ ของอีกประเทศหนึ่ง ซึ่งเจ้าเมืองประเทศราชนั้นมีหน้าที่ส่งเครื่อง ราชบรรณาการถวายเป็นประจำ และในเวลาเกิดศึกสงครามต้อง เกณฑ์กำลังทหารเข้าร่วมกองทัพหลวงด้วย.
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.
