ประกีรณกะ

[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย,

ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).