\-เปกข์

น. ผู้เพ่ง, ผู้มุ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น อุปสัมปทาเปกข์

คือ ผู้เพ่งอุปสมบท ผู้มุ่งอุปสมบท. (ป.).