บึ้ง

๑

น. ชื่อแมงมุมขนาดใหญ่ที่มีลำตัวยาวกว่า ๓ เซนติเมตรขึ้นไป ส่วนใหญ่เป็นประเภทไม่ถักใยดักสัตว์ ตัวสีน้ำตาลหรือน้ำตาลแก่ มีขนรุงรังสีเดียวกัน ขุดรูอยู่ คอยจับสัตว์เล็ก ๆ กิน บึ้งชนิดที่คน นำมากิน เช่น ชนิด Melopoeus albostriatus, Nephila maculata, ก่ำบึ้ง หรือ อีบึ้ง ก็เรียก. ๒ ว. อาการที่หน้าตาไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส. บึ้งตึง ว. อาการที่หน้าบึ้งเพราะโกรธหรือไม่พอใจเป็นต้น. บึ้งบูด ว. อาการที่หน้าเง้าแสดงอาการไม่พอใจ.