บัณฑุ

[บันดุ] ว. เหลืองอ่อน, ขาวเหลือง, ซีด. น. ช้างเผือก. (ป. ปณฺฑุ;

ส. ปาณฺฑุ). บัณฑุกัมพล น. ผ้าขนสัตว์สีเหลือง. (ป. ปณฺฑุกมฺพล). บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ น. แท่นหินมีสีดุจผ้ากัมพลเหลือง เป็นที่สถิต ของพระอินทร์. บัณฑุนาค น. ช้างเผือก. (ส. ปาณฺฑุนาค). บัณฑุโรค (แบบ) น. โรคผอมเหลือง, โรคเพื่อดี. (ป. ปณฺฑุโรค).