นฤ

๑

[นะรึ] น. คน (ใช้นำหน้าคำอื่น). (ส.). นฤดม ว. เลิศชายหรือแข็งแรงที่สุด. (ส.). นฤเทพ, นฤบดี น. พระราชา. (ส.). นฤบาล น. พระราชา. (ส.). นฤเบศ น. พระราชา. นฤปนีติ [ปะนีติ] น. พระราโชบาย. (ส.). นฤปเวศม์ [ปะเวด] น. ราชสำนัก; ศาล. (ส.). นฤปะ น. ผู้ปกครอง, พระราชา. นฤปัตนี [ปัดตะนี] น. พระราชินี. (ส.). ๒ [นะรึ] ว. ไม่มี, ออก, มักใช้นำหน้าศัพท์อื่น เช่น นฤมล ว่า ไม่มีมลทิน, นฤโฆษ ว่า ดังออก. (คำนี้เขียนแผลงมาจาก นิ ในบาลี ซึ่งสันสกฤต เป็น นิสฺ). นฤคหิต [นะรึคะหิด] (โบ) น. ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้ ?, นิคหิต หรือ หยาดน้ำค้าง ก็เรียก. (ส. นิคฺฤหีต; ป. นิคฺคหีต). (ดู นิคหิต). นฤโฆษ [นะรึโคด] (แบบ) ก. ดังออก, กึกก้อง. (ส.). นฤนาท [นะรึนาด] (แบบ) น. ความกึกก้อง; การบันลือ. นฤมล [นะรึมน] ว. ไม่มีมลทิน. น. นาง.