ทุร\-

[ทุระ-] ว. คำประกอบหน้าคำศัพท์ หมายความว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก,

น้อย, ไม่มี, เช่น ทุรค ว่า ที่ไปถึงยาก, ทางลำบาก. (ส.). ทุรกันดาร ว. ที่ไปมาลำบากมาก, ที่ห่างไกลความเจริญ. ทุรคม ก. ไปลำบาก, ไปถึงยาก. (ส.). ทุรชน น. ทรชน, คนชั่วร้าย. (ส.). ทุรชาติ น. ชาติชั่ว. (ส.). ทุรพล ว. มีกำลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุพพล ก็ว่า. (ส.). ทุรภิกษ์ น. การอัตคัดเสบียง. (ส.). ทุรลักษณ์ ว. มีลักษณะไม่ดี; มีเครื่องหมายชั่ว. (ส.). ทุรศีลธรรม น. การกระทำผิดศีลธรรมอันดีของประชาชน. (อ. immoral).