ทัก

๑

ก. กล่าวเป็นเชิงเตือน, พูดโอภาปราศรัยด้วยอัธยาศัยไมตรีเมื่อพบ หน้ากัน, กล่าวหรือออกเสียงให้ระวังหรือสังเกตว่าจะเป็นภัยตาม ลัทธิที่ถือกัน เช่น จิ้งจกทัก. ทักท้วง ก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทำนองว่ายังไม่เห็นด้วย. ทักทาย ก. ไต่ถามถึงความเป็นอยู่หรือทุกข์สุขอย่างเป็นกันเอง. ทักนิมิต ก. ถามตอบในการผูกพัทธสีมา. ๒ (ถิ่น) น. ตะกร้าเก็บเกลือ ทำด้วยไม้ไผ่สาน ตาห่างคล้ายชะลอม ทรงสูงคล้ายชะลอม. (วิทยาจารย์).