ถลำ

[ถะหฺลำ] ก. ล้ำล่วง เช่น ถลำเข้าไป, พลั้งพลาดตกลงไป เช่น ถลำลงคู.

ถลำใจ ก. ปล่อยใจให้ตกอยู่ในข้อผูกพัน. ถลำตัว ก. หลวมตัว. ถลำถลาก ว. พลั้ง ๆ พลาด ๆ (ใช้แก่กริยาพูด), ถลากถลำ ก็ว่า.