ดุลย\-

[ดุนละยะ-, ดุนยะ-] ว. เท่ากัน, เสมอกัน, ทัดเทียมกัน. (ป., ส.).

ดุลยพินิจ น. การวินิจฉัยที่เห็นสมควร, ดุลพินิจ ก็ใช้. ดุลยภาพ น. ความเท่ากัน, ความเสมอกัน.