ดีพร

[ดีบ] (แบบ) ว. กล้า, แข็ง, มาก, เช่น ม่ายเดือดดีพรในโลกย. (ม. คำหลวง

ทานกัณฑ์). (ส. ตีวฺร; ป. ติพฺพ).