ช้ำ

ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือ

บ่อย ๆ เช่น, มะม่วงช้ำ, เป็นรอยจ้ำ ๆ อย่างรอย ฟกช้ำดำเขียว. ช้ำใจ ก. เจ็บใจ, ระทมใจ. ช้ำชอก ก. บอบช้ำมาก, ชอกช้ำ ก็ว่า. ช้ำเลือดช้ำหนอง ว. มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะ คล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีช้ำเลือดช้ำหนอง.