ชิรณ

[ชิระนะ] ว. แก่, คร่ำคร่า, ชำรุด. (ป. ชีรณ; ส. ชีรฺณ).

ชิรณัคคิ [ชิระนักคิ] น. ไฟธาตุที่ทำอาหารให้ย่อย, ชีรณัคคิ ก็ว่า. (ส. ชีรณ + ป. อคฺคิ).