ชล

[ชน, ชนละ] น. น้ำ. (ป., ส.).

ชลจร น. ทางน้ำ, สัตว์น้ำ, เช่น ค้าวเขือเชื้อชลจรและ ช่อนสลับ. (สมุทรโฆษ). ชลจัณฑ์ น. น้ำจัณฑ์ เช่น ชื่อชลจัณฑ์ ดุมุเมามน. (จิตรปทาฉันท์). ชลชาติ น. น้ำ เช่น ประพรมพระเจ้าด้วยชลชาติ. (ม. คำหลวง มัทรี); สัตว์น้ำ เช่น ลงดำส่ำมัจฉา ชลชาติ. (โลกนิติ). ชลธาร น. ลำน้ำ, ลำคลอง, ร่องน้ำ, ห้วย, ทะเลสาบ. ชลธารก น. สายน้ำ, กระแสน้ำ. ชลธิศ น. ชลธี, ทะเล. ชลธี น. ทะเล. (ป.). ชลนัยน์, ชลนา, ชลเนตร (กลอน) น. น้ำตา. ชลประทาน [ชนละ, ชน] น. การทดน้ำและระบายน้ำ เพื่อการเพาะปลูกเป็นต้น. ชลมารค [มาก] น. ทางน้ำ เช่น กระบวนเสด็จ พระราชดำเนินโดยทางชลมารค. (ส.). ชลสถาน น. บ่อ, สระ. (ส.). ชลัมพุ (แบบ) น. น้ำ เช่น และไขชลัมพุธารา. (อภิไธยโพธิบาทว์). (ป. ชล + อมฺพุ). ชลาธาร น. บ่อ, สระ. (ส.). ชลาพุช, ชลามพุช น. สัตว์ที่เกิดในครรภ์. (ป.; ส. ชรายุช). ชลาลัย น. ทะเล, แม่น้ำ. (ป., ส. ชล + อาลย = ที่อยู่ของน้ำ). ชลาศัย น. บ่อ, สระ, ทะเล; ปลา. (ส.; ป. ชลาสย). ชลาสินธุ์ น. ทะเล, แม่น้ำ, เช่น ข้าเป็นไรแทรกขนสุบรรณ บิน เร็วรีบยิ่งมหาวายุพัดกวักกวัดปีกข้ามชลาสินธุ์. (กากี), น้ำ เช่น พระเหลือบเล็งชลาสินธุ์ ในวารินทะเลวน ก็เห็นรูป อสุรกล ซึ่งกลายแกล้งเป็นสีดา. (พากย์นางลอย). ชโลทร [ชะโลทอน] น. แม่น้ำ, ทะเล, ห้วงน้ำ, ท้องน้ำ. (ป., ส. ชล + อุทร).