จ้วง

ก. กิริยาที่เอาภาชนะเช่นขันเอื้อมลงไปตักน้ำขึ้นมาโดยแรง; อาการที่เอา

พายพุ้ยน้ำโดยเร็วอย่างพายเรือแข่ง; โดยปริยายหมายถึงกิริยาที่ตีหรือฟัน สุดแขน เช่น จ้วงตี จ้วงฟัน. จ้วงจาบ ว. อาจเอื้อม, ล่วงเกินผู้อื่นด้วยวาจา, จาบจ้วง ก็ว่า.