- จรอก
- ๑[จะหฺรอก] (กลอน) น. ทาง, ทางแคบ, ทางเล็ก, ตรอก, ซอก, เช่น มาคะคล้าย โดยทาง ถับถึงกลางจรอกปู่. (ลอ), บ้างก็นั่งในท่าน้ำบ้างก็ค้ำกันไปนั่งในจรอก. (ม. คำหลวง ชูชก). (ข. จฺรก). ๒ [จะหฺรอก] (กลอน) น. จอก, ขันเล็ก ๆ ที่ใช้ตักน้ำจากขันใหญ่, เช่น จับจรอก คันธรสจุณจันทน์. (สุธนู).
Thai dictionary (พจนานุกรมไทย). 2014.