จน

๑

ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน; หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป, จนแต้ม คือ ไม่มีทางเดินหรือไม่มีทางสู้, จนมุม คือ ไม่มีทางหนี. ๒ สัน. ตราบเท่า เช่น จนตาย, จนกระทั่ง หรือ จนถึง ก็ว่า. จนกระทั่ง, จนถึง สัน. ตราบเท่า, ที่สุดถึง. จนกว่า สัน. กระทั่งถึงเวลานั้น ๆ เช่น จนกว่าจะตาย. จนชั้น สัน. ที่สุดแต่. จนด้วยเกล้า (ปาก) ก. หมดปัญญาคิด. จนได้ ว. ในที่สุดก็เป็นเช่นนั้น เช่น ห้ามแล้วยังไปทำอีกจนได้. จนแล้วจนรอด ว. เป็นอยู่อย่างนั้นจนถึงบัดนี้.