ค้า

๑

ก. ซื้อขายสินค้าหรือบริการ. ค้าขาย ก. ทำมาหากินในทางซื้อขาย. ค้าความ ก. ชอบหาเรื่องขึ้นโรงศาล. ค้าประเวณี ก. กระทำการใด ๆ เพื่อสำเร็จความใคร่ในทางกามารมณ์ ของผู้อื่นอันเป็นการสำส่อนเพื่อสินจ้างหรือประโยชน์อื่นใด. ๒ (โบ) ก. ออกแสดง เช่น บค้าอาตม์ออกรงค์. (ตะเลงพ่าย), มีมือถือดาบ กล้าอวดค้าค้าคำราม. (ม. คำหลวง กุมาร).