ครุ่น

[คฺรุ่น] ว. บ่อย ๆ เช่น เจ็บปวดครุ่นไปไข้ชราถอยกำลังวังชาลงทุกปี.

(สังข์ทอง), ซ้ำ ๆ, ร่ำไป, เช่น ครุ่นแค้น. ครุ่นคิด ๑ ก. คิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ.