คด

๑

น. วัตถุแข็งคล้ายหินที่มีในสัตว์หรือต้นไม้ นับถือกันว่าเป็นเครื่องราง. ๒ น. สิ่งปลูกสร้างซึ่งมีสัณฐานหักมุมเป็นข้อศอก เช่น วิหารคด. ว. ลักษณะ ที่ไม่ตรงตลอด; ไม่ซื่อ. คดกริช น. ชื่อลายชนิดหนึ่งเป็นเส้นยาวคดไปมาอย่างรูปกริช, พดกริช ก็เรียก. คดโกง ก. ประพฤติทุจริต, ไม่ซื่อตรง. คดเคี้ยว ว. คดไปคดมา, ลดเลี้ยว, วกไปวกมา. คดงอ ก. คดจนงอ. คดในข้องอในกระดูก (สำ) ว. มีสันดานคดโกง. ๓ ก. ตักข้าวสุกออกจากหม้อ.