ขาด

ก. แยกออกจากกันเพราะถูกดึง ตัด หรือฉีก เป็นต้น เช่น เชือกขาด

แขนขาด ผ้าขาด; ควรจะมีแต่ไม่มี เช่น เศรษฐีขาดไฟ; มีไม่ครบ, มี ไม่เต็ม, เช่น ขาดคุณสมบัติ; ไม่ครบ, บกพร่อง, เช่น ศีลขาด; ไม่เต็ม ตามจำนวน เช่น นับเงินขาด; ไม่มาตามกำหนด เช่น ขาดเรียน ขาดประชุม. ขาดกัน ก. แยกจากกัน ไม่คบค้าสมาคมกันต่อไป เช่น แม้นมิยก พลไกรไปช่วย ถึงเราม้วยก็อย่ามาดูผี อย่าดูทั้งเปลวอัคคี แต่วันนี้ ขาดกันจนบรรลัย. (อิเหนา). ขาดคราว ก. ไม่มีไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง. ขาดคอช้าง ก. ถูกฟันตายบนคอช้างเมื่อเวลาชนช้างกัน, ขาดหัวช้าง ก็เรียก. ขาดค่า ก. จำกัดราคาตายตัว. ขาดคำ, ขาดปาก ก. ทันทีที่สุดคำพูด, ทันทีที่จบคำพูด. ขาดแคลน ก. ขัดสน, อัตคัด. ขาดใจ ก. สิ้นใจ, ตาย; โดยปริยายหมายความว่า ยอด, มาก, เช่น สุดสวาทขาดใจ. ขาดตกบกพร่อง ก. ไม่ครบ, ไม่บริบูรณ์, ยังไม่เรียบร้อย. ขาดตลาด ก. ไม่มีขายในท้องตลาดอย่างที่เคยมี. ขาดตอน ก. ขาดระยะกัน, ไม่ติดต่อกัน. ขาดตัว ว. จำกัดราคาคงที่ไม่เพิ่มไม่ลด, จำกัดราคาตายตัว. ขาดทุน ก. ได้น้อยกว่าต้นทุน. ขาดน้ำใจ ก. ไม่มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่. ขาดมือ ก. เคยมีแล้วหมดไป, ไม่มีเป็นการชั่วคราว. ขาดเม็ด ก. หายสนิท, หยุดตก, (ใช้แก่ฝน). ขาดลอย ก. สูญไปโดยไม่มีหวังว่าจะได้คืน เช่น ว่าวขาดลอย, เด็ดขาด เช่น ชนะขาดลอย. ขาดหัวช้าง ก. ถูกฟันตายบนคอช้างเมื่อเวลาชนช้างกัน เช่น ผู้ใด ชนช้างมีชัยและข้าศึกขาดหัวช้าง. (กฎมนเทียรบาลในกฎ. ราชบุรี), ขาดคอช้าง ก็เรียก. ขาดเหลือ ก. ไม่ครบตามที่ควรมี เช่น ถ้ามีสิ่งใดขาดเหลือ ก็ขอให้บอก. ขาดอายุ ก. พ้นระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น ใบขับขี่ขาดอายุ.