ขาง

๑

น. ไข่แมลงวัน เรียกว่า ไข่ขาง. (อะหม ขาง ว่า ขว้าง, วาง, ทิ้ง). ๒ (ถิ่น-อีสาน) น. รอดเรือน. ขางดัง (ถิ่น-อีสาน) น. ดั้งจมูก. ๓ (ถิ่น-อีสาน) น. โลหะชนิดหนึ่งอย่างเหล็กกระทะ. ๔ (ถิ่น-อีสาน) ก. อัง, ทำให้ร้อน, ทำให้สุก, เช่น เอาขี้ผึ้งไปขางไฟ ว่า เอาขี้ผึ้งไปอังไฟ.