ขนบ

[ขะหฺนบ] น. แบบอย่าง, แผน, ระเบียบ; กลีบ, รอยที่พับ (ของสมุดข่อย

หรือผ้าจีบ หรือจีวร เป็นต้น); ชั้น เช่น ขนบหิน. (ข. ขฺนบ่ ว่า สิ่งที่อยู่ ในห่อ, ที่หมก). ขนบธรรมเนียม [ขะหฺนบทำ-] น. แบบอย่างที่นิยมกันมา. ขนบประเพณี น. จารีตประเพณีที่วางเป็นระเบียบแบบแผนไว้แล้ว.