ไป

ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้าย

กริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป, เป็นคำ ประกอบท้ายคำวิเศษณ์เพื่อเน้นความหมายให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น ขาวไป ช้าไป ดีเกินไป. ไปค้าถ่าน (ปาก) ก. ตาย. ไปตายดาบหน้า, ไปตายเอาดาบหน้า (สำ) ก. ยอมไปเผชิญกับ ความทุกข์''และความลำบากข้างหน้า. ไปทุ่ง ก. ไปถ่ายอุจจาระ, ไปขี้, ทุ่ง ก็ว่า. ไป ๆ มา ๆ ว. ในที่สุด, ผลสุดท้าย, เช่น ไป ๆ มา ๆ ก็ต้องมาขอ เงินพ่อใช้. ไปลาด (โบ) ก. ไปตระเวน, ไปคอยตรวจเหตุการณ์. ไปวัดไปวาได้ (สำ) ว. มีรูปร่างหน้าตาดีพอจะอวดเขาได้. ไปไหนมาสามวาสองศอก (สำ) ก. ถามอย่างหนึ่งตอบไปอีกอย่างหนึ่ง. ไปอย่างน้ำขุ่น ๆ (สำ) ก. พูดแก้ตัวหลบเลี่ยงไปอย่างข้าง ๆ คู ๆ.